1.2b
10 Eki 2020
Bu Zamana Kadar Yaşadığınız Sizi En Çok Korkutan An Hangisiydi?
/fa0fa5bd6bb4a642dd89af4abe6630a18b7a47bf/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png)
Vidiom
Bu başlığa vidio eklemek için telefonundaki
dio uygulamasından
giriş yap!
/e1f84d501b754c4305fdacf0d2893c7be719be60/53616c7465645f5fd257ab3f56e260f81626d17fbb955d7c02cc7ae98696dbb3c260f7e03e271d99e6352d4605e2e7b494a3ac4b307afc83d6dc82fa95e97fb3bfade3fababc34cbce5b3e26f32b9feeeabf5ef0df7da13eaafbf8288074a77a80445ce0655aada69ca9e77b43a7a4dd.jpg "zuzayli")
/9abd6a8d69e856ad2f2db00c8c90d5ad361169d3/53616c7465645f5f9341201eb2a486a786765797089e251d38547b832654102ed6c812aa33bc4b4607f2d94e394ec4b9a4406836c333fa0a8e5105691085823a389dae98290eb3b6e0bd9c51b137769d6065bfbc01775b3eabebe4088ffb5085245873307f19c24713db46ce05b89d7a.jpg "erdi-ozen2")
Evliliğimin ilk zamanları, eşim hastanede nöbette, ben evde yalniz başıma uyuyorum. Evimiz 8.kattaydı. Ben uyurken bir anda odanın ışığı açıldı, biri yorganı üzerimden çekmeye başladı, ben yorganı tutuyorum, yorgan çekiliyor, titriyorum, korkuyorum, terliyorum, sesim çıkmıyor. Bir süre böyle devam ederken uyandım, bir rüya olduğunu anladım, sonra ışık açıldı, eşim geldi, yanıma uzandı, biraz sohbet ettik, sonra ben tekrar uyandim, meğersem o da bir rüyaymış. Sonra tekrar ışık açıldı, bu defa siyah giyinmiş değişik bir adam geldi, kimsin diyorum, cevap vermeyip gülüyor, korkudan soğuk soğuk terliyorum, çok korkuyorum, arkasından bir daha uyandım o da bir rüyaymış, sonra biri yine ışığı açtı, ben yorganın altında saklanıyorum ama artık delirmek uzereydim, yataktan çıkamıyorum, nefes alamıyorum berbat bir döngüdeydim, inanilmaz korkuyorum, bir rüya döngüsünde olabileceğim ve kendimi öldürürsem bu döngüden kurtulabileceğim düşüncesi belirdi bir anda kafamın içinde, son bir gayret yataktan bağırarak fırladığım gibi pencereye koşup camı açtım, tırmandım, tam atlamak üzereyken bir anda artık rüyada olmadığımı farkettim.. zihnimi bulandıran tuhaf bir rüya döngüsü yüzünden o gece az daha kendimi öldürüyordum. Hala hatırladığımda korkarım.
/831d181d7be36b836df3f2de9e9bf747d565483f/53616c7465645f5f3b45c6a1bb9816c63b05819e996eedafff6526f6d975a97a48667534fabad194d364b08ed01ab987ba3367cf76040416c6a3e4e362919113a62df98834cd6055b5c672035068ad602feba07a65ecfc5f00e91b6a9bca8b946f407f7677525d2ebd22bea15841b195.jpg "onur-hitit")
2009 yılında başıma gelen bir durum. En sade haliyle ve ayrıntılarıyla anlattım burada.
İnanmamakta özgürsünüz, zira bana anlatılsa ben de inanmazdım. Ama gördüm, yaşadım. Umarım ben delirmişimdir. Bu arada, korktuğumu söyleyemem. Korkudan ziyade şaşkınlıktı.
Anlattıklarımda abartı yok, tamamen yaşadığım ve açıklayamadığım bir durumdur.
Deli olduğumu veya dalga geçtiğimi düşünebilirsiniz. Paşa gönlünüz bilir. Üşenmezseniz sonuna kadar okuyun.
Daha önce bundan sadece birkaç kişiye bahsettim. Şimdi bunu okuyan herkes haberdar olacak.
Yıl 2009 idi. Samsun'da görev yapıyordum (Bafra). Bilecik'e (Bozüyük) tayinim çıkmıştı, ama daha taşınmamıştım. Yaz tatilinde Bozüyük'e gittim.
Bir gece geç vakitlere kadar takıldık. Alkol malkol yok ama. Eve geldim. Saat 03:00 civarıydı. Uyumak için uzandım. Ama uykum hiç yoktu.
Işıkları kapatıp yattım. Uykuya dalamadım bir türlü. Oldum olası zaten yatar yatmaz uyuyamam. Hele de yazın sıcağında...
Bir an bayılacak gibi oldum. Hareket edemedim. Karabasan gibi bir durum oldu, ama karabasan değildi. Karabasanın ne olduğunu biliyorum.
Gözümü açtım (daha uyumamıştım zaten), tam üstümde havada biri, daha doğrusu bir şey duruyor. Yani silüet gibi, gölge gibi. Bana paralel bir şekilde üstümde duruyor. Aramızda yarım metre kadar var. Soluğunu hissettim. Fırın gibi sıcaktı. Bir yandan da rahatsız edici bir şekilde pervane sesine benzer sesler duyuyorum. Başım da acayip dönüyor.
Bu varlıkla sözel değil ama telepatik konuşuyoruz o an.
Soldaki kanepeye baktığımda iki kişi de orada oturuyor. Koca kafalı, sıska şeyler... İnce ve uzunlar. Koca kafalılar. Kafaları ters bir üçgeni andırıyor kabaca. Silüet gibiler.
Yukarıda duran beni bir konuda uyardı, sadece bunu hatırlıyorum, hangi konuda uyardığını inanın hatırlayamıyorum.
Gram korku hissetmedim. Aslında garip bir huzur ve heyecan hissediyordum.
İki metre ötede masanın üstünde fotoğraf makinem var. "Bir fırlasam bunları fotoğraflayabilir miyim..." diye aklımdan geçirdim.
Ama parmağımı bile oynatamıyorum. Felç gibiyim.
Derken birden pencereye doğru yöneldiler hızlı bir şekilde. Yani erimiş metal gibi veya erimiş dondurma gibi uzayarak cama doğru yöneldiler. Cam, pencere falan açık değil. Ama perde havalandı.
Bunların camdan geçtiklerini gözümle gördüm.
Çığlığı bastım tabi.
Ev ahalisi uyandı. "Kabus gördüm" falan dedim, bir şey anlatmadım.
Sonradan okuduğum bazı şeyler onların Griler olduğunu düşünmeme neden oldu. Anlatılanlarla birebir aynı idi görünüşleri.
Şimdi bana deli diyebilirsiniz. Saka yaptığımı da düşünebilirsiniz. Mühim değil.
Ben sadece anlattım.
/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "yucbk")
İzmir doğanbey sahilden denize girdim, baya git git açıldım ve geriye baktığımda sahil kum tanesi kadar görünüyordu ve en kötüsü ise akıntı kıyıya doğru değildi, o sıra yaşadığım ölüm korkusu çok kötüydü, geriye yüzmeye başladım olmadı akıntı çoktu, yorulmuştum artık ve hüngür hüngür ağlıyordum sırt üstü yüzmeye başladım gözlerimi kapattım ve kabullenmeye başladım derken bir yat beni kurtardı
/0b5f574887250378578981c88ccdaf563da33de0/53616c7465645f5f4fa749ee6061410b0673882b65596953f1658e160cc60d348b5fdfb295149490d1019c08c93c08d52eddcf3f8f6794270acc6a7beac5e1d723182f431809c2833332888c4a0747c8fd6abaa9adcb94b03c2a719e2c4a9eb09b2d4a4c5894574387541e97538c3c62.png "karolunita-")
küçükken palyaçolardan çok korkardım bi gün caddede hapşurdum arkamdan biri çok yaşa dedi ama sesi tanımıyorum döndün palyaço bana el sallıyo mrb fln diyo direk run tüm caddeyi gezdim kaçarak yoruluncada annem beni yakalayıp ağzıma sıçtı ama o anki korkumu bidaha hiçbişe veremedi
/3ee02e158f2bc4e8d9b33235a0df918c713653f8/53616c7465645f5f3c191f90458b63aea171895095c95e4e975f0019eeb3c31893d5896c29baaccaacadcb89888404a62014766198369ecc472097b955252b687f7e905ec6d838e880d57b365ffa79b72b0c5aee537957da1c24565eb87253923157e8b9fe4f40cd0e3a7a767d0bb694.jpg "absurdizm")
Şüphesiz 15 temmuz aga. O f16 larin tam üstümüzden geçmesi çok kötü bir durumdu.
24 Ocak Elazığ depremi açık ara şu ömrüm de beni en çok korkutan titreten şey oydu küçüklüğümden beri en korktuğum şey o gece başıma gelince neye uğradığımı şaşırdım bütün ailenin aynı evde olması evin de 8. Katta olması işin çokomelli kısmı tabi 30 küsür saniye boyunca deli gibi sallandık çığlıklar dualar işin kötüsü bulunduğum oda da kardeşim ve iki küçük kuzenim vardı onlar için güçlü durmak zorundaydım o sallantı durur durmaz küçük kuzenimi kardeşimi kapıp aşağı indirmemi dışarıya adım atıp onları teslim ettikten sonra dilimin tutulmasını dizlerimin tutmayışını unutamıyorum deprem gerçeği zor hala toparlanamamış bir şehir de yaşamakta ama en zoru en korkunç olanı korkunla yüzleşmek sanırım
/aab91a24c2c295e5f00b9b7a01ab9acac14ad93f/53616c7465645f5f51da173e92ae556b156fea62002dc0c82a6b7cf63bf3ba36c99dd718b886d8e2e5651638440bd203acc1445ba8ac3ec9c06791289e54630fd5a5769430d637a1a88fe432890dcbd3e3509d2bf7d288f84823b2d43a7d42deb047012ee5b6078b63dc730e4441e768.png "samyeli90")
15 sene önce Uludağa tatile gittik ve ben kayboldum bir uçurumdan düştüm bacağım kırılmış kara saplandığım için farketmedim belime kadar kara saplanmıştım ve çıkamıyordum çıkmaya çalıştıkça daha da batıyordum o kadar bağırdım ki artık sesim kısılmıştı kara vuran güneş ışınları artık gözlerimi yakıyordu donuyordum burada ölücem dedim artık ağlıyordum hayatımda hiç bu kadar korkmamıştım sonra uyudum beni jandarmayla arama kurtarma köpekleriyle bulmuşlar bacağım iki yerden kırılmış alçıda gözlerim 4 ay kör gezdim gözlerimden bazen çekiyorum ama iyiyim ve hala karlı havaları çok seviyorum 😁
/02157c4b818e85609c0ecb0614d85e5ccbc4eb5f/53616c7465645f5f6528863dc90c014ea929f4c64000fcf57b99a74ec46465994f2f2182a74e8ad1dda1e225362125c6f8b74f6753cac497abb56dde7c22445aa5cb1db006fe7525e5d96f968ae50d744e9713e80135b1f69281e755416dcbf5a4a00f03dd0a101577f9b14ac9fcb0c2.jpeg "zzeuss")
6 yaşındaydım. Komşuya kahvaltıya gitmiştik. Camın önünde kibrit gördüm ve ne pahasına olursa olsun alıp bir şeyleri yakmalıyım diyerek ulvi bir amaç edindim. Sonrası felaket, köyün yanan harmanının ortasında kalmış bir velet ve ona ulaşmaya çalışan köylüler...
/c7516478d533fe49f8049fa980057629e639b91e/53616c7465645f5f5d0e21f4d4121574da116b91d9114748d3aedfadb29eb9452cc2660ffb44d38008e7395e90577259eccfebfacbd9cbc4dee98d7eb8e9bd87a957a7ac7dc2d7ef96ab585d5fc41a6351bea835fc51388f451c659fb806b7b053e2dbdc53ec468f88b82dce1d26f6e1.jpg "tsukyomi")
+7 ile başlayan numaralarla arandığım her an. Bu kodla başlayan çoğu telefondan Sovyet ayımın yaralandığı ya da ölmek üzere olduğu haberini aldım. O operasyondayken ne zaman Rusya kodlu bir telefon arasa panik atak krizim tutuyor artık. Açtığımda konuşmayı unutuyorum, kapadıktan sonra nefessiz kalıyorum. Aramayın beni oradan kardeşim.
12 yaşındaydım. Babamın kızacağı bişey yapmıştım. Babam çarşıya gidelim dedi çıktık gittik. Yürürken bomba alacam dedi. Benim için alıyor sanmıştım kalbim duracaktı. Meğerse aktarda satılan bitki karışımının adıymış. Oraya gidene kadar beni patlatacak sanmıştım. Çocuk aklı