erdi-ozen2
    Evliliğimin ilk zamanları, eşim hastanede nöbette, ben evde yalniz başıma uyuyorum. Evimiz 8.kattaydı. Ben uyurken bir anda odanın ışığı açıldı, biri yorganı üzerimden çekmeye başladı, ben yorganı tutuyorum, yorgan çekiliyor, titriyorum, korkuyorum, terliyorum, sesim çıkmıyor. Bir süre böyle devam ederken uyandım, bir rüya olduğunu anladım, sonra ışık açıldı, eşim geldi, yanıma uzandı, biraz sohbet ettik, sonra ben tekrar uyandim, meğersem o da bir rüyaymış. Sonra tekrar ışık açıldı, bu defa siyah giyinmiş değişik bir adam geldi, kimsin diyorum, cevap vermeyip gülüyor, korkudan soğuk soğuk terliyorum, çok korkuyorum, arkasından bir daha uyandım o da bir rüyaymış, sonra biri yine ışığı açtı, ben yorganın altında saklanıyorum ama artık delirmek uzereydim, yataktan çıkamıyorum, nefes alamıyorum berbat bir döngüdeydim, inanilmaz korkuyorum, bir rüya döngüsünde olabileceğim ve kendimi öldürürsem bu döngüden kurtulabileceğim düşüncesi belirdi bir anda kafamın içinde, son bir gayret yataktan bağırarak fırladığım gibi pencereye koşup camı açtım, tırmandım, tam atlamak üzereyken bir anda artık rüyada olmadığımı farkettim.. zihnimi bulandıran tuhaf bir rüya döngüsü yüzünden o gece az daha kendimi öldürüyordum. Hala hatırladığımda korkarım.

    Günün En Popüler Başlıkları