/151255a1a0981d387ef068ad3834c76fd311f586/53616c7465645f5f33ca7b3d49d3d561f27b05509769ee1a6cb306b27b6fa664fc1273c5b3e3479c171c2e207f49b9261d51403eb2c499421a20d27ed2026b2abc3a0187b3fab3c517bc29c9095a670ad0b60b07f8f3dc36e679825e75ced03f992ddcbf5e785fd5016490ee032fffaf.jpg "yigit-topkara")
"Aşırı saygı" evet sayın hanımefendiler şaşırmayın ama gerçek bu. Şimdi bana kızacak burada pek çok "beğenmedim" butonuna tıklayacaksınız ama gerçek bu. Asla bir kadına sesimi dahi yükseltmedim bunu gönül ferahlığı ile söyleyebilirim. Çünkü annem gerçekten harika bir kadındı. Çocukluğumdan beri yetiştirme şekli özellikle "kadına saygı" üzerine kuruludur. Ne zaman bir kız arkadaşımı tanıştırsam sözüm ona "kaynanalık" taslamak yerine kendi evladı gibi görürdü.
Şimdi "annen tek yetişmişmiş baban neredeydi" diyenlerde olabilir. Yetiştirdi diyemem çünkü ben 2 yaşındayken ölmüş hatırlamıyorum bile. Fakat annemin anlatılarına göre o da çok saygılı bir adammış.
*İlişkilere gelirsek aldatma eğilimim olmadığı halde "Aldatıyor muamelesi gördüm" hatta medeni bir şekilde arkadaşlık dahi yaptığım kadın arkadaşlarımdan bir bir kopma noktasına dahi geldim. Kusura bakmayın ben kadın-erkek arkadaşlık yapamaz değimine karşıyım.
*Ailemle aram iyi olduğu için ve aileme, arkadaşlarıma, sevgilime eşit hatta çoğu kez sevgilime daha çok zaman ayırmaya çalışsam da "Sen aileni benden üstün tutuyorsun" sözleri ile karşılaştım. Ayrıca biz erkek arkadaşlarımızla buluştuğumuzda sizin tabirinizle sadece "kız düşürmeye" gitmiyoruz. Eğer öyle herifler varsa neden onlarla ilişkiniz var diye de sorarım...
*Kendime biraz zaman ayıramadım. Özel hiçbir şeyim kalmadı.