/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "asit")
Daha dün 21-22'li yaşlarda laylaylom üniversite hayatı yaşarken bugün 27 olmuşum, birkaç yıl içinde de 30 diyeceğim. 30 ne lan 30. Cidden inanamıyorum ağlayasım geliyor. Zaman bu kadar hızlı akıp giderken kimsenin gözünün yaşına bakmıyor gerçekten. 27 değil de orta yaş sendromu desek daha makul olur sanki.
Beş yıl önceki halimle aramda dağlar kadar fark var. Eskisi kadar hayal kurup bunlar için çaba sarfedemiyorum artık, istek olsa bile enerjim yok cidden. Laz Ziya gibi aynaya bakıp yaşlandın be asit diyesim geliyor ama bunu yapmıyorum kendime. Yok yok daha 30 olmadın diye geçistiriyorum.
Bunun mental kısmı bir tarafa bir de fiziksel boyutu var ki daha fena.. Yüzdeki çizgiler, saçtaki dökülmeler, götün göbeğin büyümesi.. Allah'ım sen yardım et yareebbiim