/c21793c2087af0d84e521ba94215e10e881ba696/53616c7465645f5fb7d0dd0a91cdd3441e8d8571b863ec183132afe2a24b36670f0d9215a8f7852b3f3098516c67a6ae9694d148918a4549be61268359d5ca6891c0ab1471112c156b68031dc4c6cf632773890b49b556fa688500e33247357dea2e53871a7b325fc849789f4f940080.jpg "hasanglr")
Her birey 27 yaşına yaklaştığında artık zamanı geriye döndüremediğinin farkına varıyor ve geçmişini şöyle bir gözünün önünden geçiriyor. Bu zamana kadar ne yaptım, hayatımı nasıl yaşıyorum? Bu kaygılar insanda artık birşeyler yapmalıyım ve geleceğime yön vermeliyim fikrini oluşturuyor. Eğer ki bu yaşınıza kadar belli başlı işlerinizi oturtamamışsanız, örneğin iş bulmak, birikim yapmak yada en azından maddi açıdan bir şeyi elde etmek istediğinizde, o şeye başkalarının desteği olmadan kendiniz ulaşabiliyormusunuz gibi bazı fikirler insanı yiyip bitiriyor. Bunun sonucunda çok büyük bir karamsarlığa kapılabiliyorsunuz.
Daha önceden önemsiz gelen her şey sizin için birden bire önem teşkil etmeye başlıyor, aile kurmak, evde kalma korkusu, bir şeyleri elde etme isteği gibi. Bu problemlerin üstesinden gelemeyip hayatına kıyan insanlar bile var.
İkinci ergenlik!
Bu bunalım hali ikinci bir ergenliğe benzetiliyor ve bu hali atlatan kişilere sorduğumda kimse bahsetmek dahi istemiyor.
Eminim geçmişte yaşadıklarımız gibi bu düşüncelerden de zaman sayesinde kurtulucağımızı düşünüyorum.
Sizin düşünceleriniz neler ?