/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "me_out_bye")
Bu insanların bu özelliği çok muhteşem değil mi?
Aşk acısı ya da hayattaki kötü bir döneminde kendilerini spor salonuna verip. Moral bozuklugunu spor salonunda attıklarını söyleyenler(bu nasıl mümkün oluyorsa?)
Sonuç olarak depresyon sonrası kendisine sıkı bakması ve depresyondan önceki halinden bile iyi bir forma kavuşması. Hayattan hiç zevk almaz halde gelip o derece bir duygusal acı çektikten sonra kendisini yürüyüşe tiyatroya veya başla bir hobiye veya mesleğine verip kariyerinde level atlaması? (Hayatta zaten bu önemli değil midir? Koy gitsin gelip geçen insanlara)
Bu tip1
Ve birde tip2 vardır. Kendisine zarar veren.
10yıl spor yaptıktan sonra bi sakatlığa uğrayıp duygusal boşluğa düşüp kalbi kırılıp bir daha sporun yüzüne bakmaması ve 1,5 2senede 10yılda kazandığının hicbir önemi kalmaması hiç bu işe emek vermemiş insandan bile geride pozisyonda kendini bulmak.
Kendine iyi bakıp bir kalp kırıkliği aşk acısi ile leş gibi şeyler yemek suretiyle 20kilo almak. (Yapıldı...) (Verildi 🤩 ama etkileri oldu bi kere. Yaşanmamış gibi yapamazsın yaşanmasa daha iyiydi zarar yani kendine)
Tip2 maalesef ben oluyorum.
Nasıl duygusal çöküklük yaşarken moralin bozukken spor yapabilirsin ki? Spor yapmak için enerji lazım kararlılık lazım heves lazım.
İnsanlar nasıl bu negatiflikleri bu pozitifliğe giden yola uyarlayabiliyor. Ben negatif hissettiğimde negatife bodoslama gider ya beterin beteri var doye hiç düşünemiyorum. Var ama kafa mı gelişmemiş artık işte yani daha beteride olsa ona gidiyorsun sırf öyle hissettigin için.
O şeyi yapmak seni daha iyi bir yere getirmeyecek ama o anki sermaye ile bi tek o yapılabiliyor yani diğerine imkansız o yüzden ona sürükleniyorum.
Yani üzülüp bişe yemeyip kilo veren fit olan bi kaç ay sonrada moralini toparlayıp bu işten yine çok zarar değilde elle tutulur bir kar payıyla bu dönemlerini atlatan kızlarada çok hayranım.
Moralin bozulunca nasıl bişe yiyemezsin ya? Bunu bana öğretin lütfen. Zaten moralin olmayınca göya ihtiyacimiz olan o materyalleri yaşıyor gibi hissetmek için onu zorla hissetmek için yiyoruz içiyoruz.
Colaya dadanmak? Kaç sene alkol içmemekle övünüp bi boşlukta kendine leş gibi bakmak bilgin olmadan bilgisizce alkol içmek? Sırf acım ya da o anki his geçsin diye bilmiyorim işte. Göya iyi bişe yapıyorduk daha beterine bi anda düşüyorum.
Tip1 mi 2misiniz?
1seniz bunu nasıl yapıyorsunuz hisleriniz ne düşünceniz ne bu ezelden beri böylr miydi?
2iseniz bunu neden yapıyorsunuz/yapiyoruz?
Yine yanlış dizilim düşence algı yüzünden heralde?
Onu düzeltmek ve daha iyisi ile degostirmek lazim.