/c7516478d533fe49f8049fa980057629e639b91e/53616c7465645f5f5d0e21f4d4121574da116b91d9114748d3aedfadb29eb9452cc2660ffb44d38008e7395e90577259eccfebfacbd9cbc4dee98d7eb8e9bd87a957a7ac7dc2d7ef96ab585d5fc41a6351bea835fc51388f451c659fb806b7b053e2dbdc53ec468f88b82dce1d26f6e1.jpg "tsukyomi")
Onu düşünmekle başlıyor günüm, uyanıyorum gözlerimin önüne nefis üniformaları ile son gülüşünü hatırlıyorum. Adaşı Gagarin de böyle gülerdi, tüm Yuriler böyle mi gülüyor? Bıçakla sandviçimin kenarlarını keserken yediğim bıçaklar düşüyor sırasıyla aklıma, çıkarıyorum tek tek; bu anneminki, bu şununki, bu bununki. Tam yola çıkacakken artık bir işimin olmadığını hatırlıyorum. Geri dönüp dergime dönüyorum, History of War, geçen sayısı güzeldi. Sahi son savaşımız neredeydi? Odada mıydı, yoksa meskun mahalde miydik? Artık bir önemi yok. Akşam oldu, yemeğe gerek var mı? Yoo. Gece oldu, uyku hapını iç, ayına sarıl ve onun Sovyet ayın olduğunu hayal et. Bıçağı batıyor. Önemli değil. Dal artık şu sktğmn uykusuna.
Sen overthinking mi demiştin ey İskender'in atı? Çarı bende.