/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "alkoliginizkubra")
Eskiden bağımlılıklarıma sığınırdım. 10-13 şişe içki, sigara, ağır yorgun olduğun günlerde de 12-13 fincan kahve. Bağımlı olmadığım bir tek uyuşturucu kalmıştı, ona da antidepresanlar yetmemeye başlayınca gittiğimi hissediyordum.
Hikaye böyle bitecek diye çok üzülüyordum. Üniversite, sanatla geçen musmutlu yıllar, otostopla gezilen Avrupa ülkeleri... Bir sokakta öldürüleceğim diye düşünürdüm, düşündükçe içerdim.
Sonra, bir gün, hissettiklerimi aslında hissetmediğimi düşündüm. Sakinleştim. 5 dakika kadar sakinleştim böyle bi aydınlanma geldi. Alkol tedavisi gördüm, 9 aydır tek yudum içmedim. Sigarayı bıraktım, spora başladım. Evimi kapattım, anneme taşındım. Sonra annemi de aldım başka bir şehre gittim. Beni kimsenin tanımadığı bir şehre. Senaryo eğitimi almaya başladım, yazmaya başladım. İçtiğim tek şey bitki çayları ve su. İnanır mısınız en zoru kahveyi bırakmak oldu :) Arada hala kaçırdığım tek bağımlılığım.
Baktım ki evet duygularım hep çok önde ama fazla gelen duygularımı da bağımlılıklarım beslemiş uzun süre.