/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "ikiz_alev")
İlk bahsettiğin konuya aşırı taktım, neden her şeye ağlıyoruz? Ben de erkeklere şunu sormak istiyorum, ağlamaktan neden bu kadar korkuyorsunuz? Ağlama ihtiyacı hissettiğinde ağlamak iyi bir şeydir, ağlamamızı yargılamaktansa neden ağlamaktan korktuğuna, neden bunu bir zayıflık göstergesi olarak düşündüğüne odaklanmalısın. Bu ciddi ciddi psikolojik bir sorun çünkü. Kadınların rahatlıkla ağlayabilmesi düşüncelerimizden kaynaklı. Bunu normal olarak görmemizde kaynaklı. Erkeklerin de ağlamayı normal görmesi gerekirken, bizim neden ağladığımıza döndü tekrar konu. Ağlamak öfkeyi bastırıyor bir nevi. Ağladığımızda o kötü hissi bedenimizden atıyoruz, biriktirmiyoruz. Siz ise ağlanacak konuları içinize atıyorsunuz ve bir yerden sonra bu öfke patlaması olarak ortaya çıkıyor, durup dururken birilerinin kalbini kırıyorsunuz belki de. Ağlamayı güçsüzlük, zayıflık değil; insani bir ihtiyaç, duygu izahı olarak görmeye başladığımız gün bir şeyler gerçekten değişecek. Ciddi anlamda hem de.