/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "iceel")
Kişisel tercihtir. Çocuk sahibi olmak isteyen ya da istemeyen tüm insanların görüşlerine saygı duyarım. Ben çocuk sahibi olmayı çok istedim. Bunun üreme içgüdüsüyle ilgisi de yoktu. O kadar basit değildi. Benim için hayatıma anlam katmasını beklediğim bir şeydi. Öyle de oldu. Her insan bu anlamı farklı bir şeyde bulur. Kimi insan işinde, kimi sanatında, kimi işlediği toprakta, kimi bir yardım kuruluşunda, kimi protest yaşam tarzında, kimi hayvan dostunda vs. Ebeveyn olduktan sonra yaşamımda attığım her adım onu bir basamak yükseğe taşıyabilmek içindi. Tıp biliminde bir düstur vardır; "Önce zarar verme". Bence eğer bu dünyaya bir çocuk getireceksen önce onu zarar vermeyecek bir birey olarak yetiştirecek temel olanaklara ve mantaliteye sahip olduğundan emin olacaksın. Sonra yararlı bir insan olması için yapıya ekleyeceğin her tuğla artı değer olur. Her insan bu yaşam amacını benimsemek zorunda değil. Toplumun diline pelesenk olmuş işte evlen çocuk yap filan. Çok da umursadıkları için değil...