/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "thetalentedmrripley")
Kızım 4 yaşındaydı. Sabah benden önce uyanıp çekmeceden tatlı kaşığı almış, buzdolabından da puding almış paketini açıp salonda yiyor. Ben kalkıp salona girdiğimde bana bakıp 'baba bak kızın ne yiyor' diyerek gülümsedi. Nasıl mutlu oldum, nasıl gözlerim doldu anlatamam. Ara ara aklıma gelir ve her seferinde yine mutluluktan gözlerim dolar, ölene kadar da unutamam o cümleyi.
Ya da eski eşimin ayrılık sürecinde ve sonrasında sırf beni yaralamak için sarfettiği bazı zalimce sözler var ki sanırım hep kalbimde bir yara olarak kalacak. Çok sonraları o süreçte yaşadıklarımı hak etmediğimi defalarca dile getirmiş olsa da ne o bir kaç cümleyi bir daha ona hatırlatırım ne de unutabilirim.