bizimkiz
    affetmek gerçek bir kişisel gelişim hareketidir diye düşünüyorum . geçmişte , şu anda, gelecekte kırgınlıklarımız muhtemeldir. Önemli olan kendi içinizde (haklı olduğunuz ve sizi üzen konularda ne kadar gaddarca olsa da ne kadar önemsenmemiş olsa da) kişiyi affetmek . içiniz de bir ağırlık olduğunu fark ediyorsunuz o ağırlık gittiğinde, ya ben bunu bu zamana kadar nasıl taşıdım diyorsunuz zaten bence bu lafta tam bu yüzden söylenmiş 'umduğum dağlara karlar yağdı' annem, babam , arkadaşlarım hatta kendimi bile affettiğim durumlar oldu. içimde ki bu hafifleme hissi o kadar kafa yapıcı ki bunu sürdürülebilir hale getirdim ... çok samimi bir itirafta bulunarak , annem ile , ben ergenken yine benim kıyafetim yüzümden tartışıyorduk sanırım, annem bir anda şu sözleri söyledi 'sevemiyorum işte seni sevemiyorum' kalbim hayatımda bir kez çatırrttt etti o da tamda bu andı ... bu an senelerimi, aşklarımı, arkadaşlık ilişkilerimi etkileyecekti farkında değildim . :/ bundan 3 sene önce affettim! rakı masasındaydım bir anda yüzen ördeklere baktım ve 'affettim kız seni' dedim 'ne yapayım sende bu kadar anne olabiliyorsun' . evet bu kadar... ve inanın çok içten bir affedişti sonra her şey düzene girmeye başladı daha anaç biri olduğumu ve insanların bu yönümü çok sevdiklerini gördüm mesela bugün yine birilerini affettim sizin affedip affedemedikleriniz ?

    Günün En Popüler Başlıkları