davudhan
    Merhamet İnsanların duyarsızlığı insanı incitir. Kendini ifade etsen de fayda vermez. İçin de bulunduğun zorluğu kime şikayet etsen karşında buz gibi birileri durur. Sen de şöyle yapmasaydın şöyle etmeseydin diye yine seni suçlarlar. Zamanla susarsın. İçinde ki derdi tasayı kime açacaksın ? Çok daraldığım zamanlarda aklıma hep bu hadis gelirdi. Keşke O'nun vaktinde olsaydım O'na derdimi açsaydım.. İşte o hadis: Bismillahirrahmanirrahim. Hazret-i Peygamber Medine’de, hurmalıklar arasında istirahat ve tefekkür için, Ensâr’dan bir zâtın bahçesine misafir oldu. Orada bulunan bir deve, Resûlullâh’ı görünce inledi ve bir insanın ağlayışına benzer şekilde gözlerinden yaşlar aktı. Hazret-i Peygamber de, deveye yaklaştı, gözyaşlarını sildi, okşayıp hayvanı sâkinleştirdi. Sonra devenin sahibini: “Allâh’ın sana mülk kıldığı bu deve hakkında Allâh’tan korkmuyor musun? Bak, bu bana şikâyette bulundu. Sen bunu acıktırıyor ve fazla çalıştırarak yoruyormuşsun.” şeklinde îkâz buyurdu. (Ebû Dâvûd, Cihâd, 44) Şimdi Peygamber efendimizin zamanında değiliz. Ama bu demek değildir ki sığınılacak kimse yok! Var elbette. O'nu yaratan ve bir nimet olarak bize gönderen Allah azze ve celle var. Elçisi bu kadar anlayışlı olanın Rabbi/efendisi elbette daha anlayışlıdır. Bakara Suresi 186. ayet Rasûlüm! Kullarım sana beni sorarlarsa, şüphesiz ben onlara çok yakınım. Bana dua edenin duasına icâbet ederim. Öyleyse onlar da benim dâvetime uysunlar ve bana iman etsinler. Böyle yaparlarsa, en doğru yolu bulmuş olurlar. O halde bir dost bir büyük bir sevgili gibi kuytu köşelerde Allah'a yönelmek gerekir. Ve ne derdimiz var ise beyan etmek söylemek O'nunla konuşmak gerekir. “Rahman Kur'ân'ı öğretti. İnsanı yarattı, ona konuşmayı öğretti." (Rahman, 55/1-4).

    Günün En Popüler Başlıkları