/2d1e332f4a51ab6b3db60b18a69e8deee64fca3c/53616c7465645f5fbdee255992cc25e5b6e592e0c1bc0887e681ea27b1ceb5fa964b367e85f8ea9b0aeba7fd64d277bcc6392c9ef272f6d01c2f11e43b7fcbe00fedf4081707decbd9c284cfca419b8b69063252e49bd591d97555e70a03fc02b29ad3074411d16766d8612e4bce795f.gif "tsukyomi")
Kökten değiştiren savaştı. İşimi kaybettim, doğduğum, büyüdüğüm, doyduğum topraklardan savaşın ortasına gittim, tam 3 ay sadece 1 kez haber alabildim ondan. Ölü Rus askerlerinin gösterildiği bir site vardı, günde iki kere girerdim oraya 'yoksa' diye, her gün dağılmış kafa, çıkmış bağırsak görmekten canım çıktı. 54 kilodan 43'e indim, akabinde vertigo başladı.
Sonra döneceği haberini aldım, bütün dertlerimi unuttum. Eline kemik geçmesin diye kilo almaya zorladım kendimi, birkaç çatlak daha ekledim vücuda. Geldiği gün bayramım olacaktı ama mental durumu o kadar kötüydü ki, derdiyle depresyonun kapısından döndüm. Burada epey kalıcı olduğumuz belli olunca yeni yeni iş aramaya başladım. Şimdi bakıyorum da, 5 yıl önceki Yomi bunun zerresini yapmazdı sanırım..