/602732d96fb9e1fbfec6a2d35baf5b498e15d9bc/53616c7465645f5fb5df98d84550ca894ef3a5f26149e0b5351e24ae37e4b1bb712a857896963a0252a718be271ffb8216167f791db92eb5979854af5fd2e4f4820aa47d32c22fa1b83df7deef5ca28654876bd7db59b79fc5f12a88b50dab3e6d6ee22c3cc8d250e2584226c65e9d24.webp "orientexpress")
Pandeminin başları, tabiri caizse köpek gibi çalıştığımız zamanlardı.
O gün de tam 18 saattir çalışıyor, ağzımıza tek bir lokma dahi alamadan o hastadan o hastaya koşturuyorduk.
Gece saat 22 sularıydı, normalde mesai değişimi 20 de olması gereken arkadaşımız bile hala bizimle çalışıyor, bir türlü ambulanstan inip evine doğru yola koyulamıyordu.
Her zamanki gibi başka bir hastamıza daha müdahale edip hastaneye götürmüştük ve tam sırada çağrı geldi, Kennedy Caddesinde motor kazası, olay yerinde yaralılar var. Halbuki gidişimiz neredeyse yarim saati bulacaktı ama bölgede hiç ambulans yoktu ve tek müsait ekip bizdik. Olay yerine vardığımızda ilk önce hastanın arkadaşlarının nerede kaldınız, neden geciktiniz tepkilerine maruz kalırken benim düşünebildiğim tek şey belki bu hastadan sonra en azından biraz su içmeye fırsatım olabileceğiydi.
Olay yerine vardığımızda gencecik bir kız, erkek arkadaşı ile gezmeye çıkmış, erkek arkadaşı şov yapmaya çalışırken kaza yapmışlar ve kız çok ağır yaralar almış, yarım saattir yerde bekliyordu. Hemen sabitleyip ambulansa kaldırdık, o sırada kızcağız inliyor ve dehşet içerisinde bakıyordu, yalnız bunun tamamen bilinçsiz ve kaza anından kalma bir şok ifadesi olduğu çok belliydi.
Bir süre sonra ise kalbi artık dayanamamış ve son atışlarını gerçekleştirmişti, biz ileri yaşam desteğine başlamış ve geri dönmesi için elimizden gelen her şeyi yapmaya başlamıştık. Artık ne açlık ne susuzluk halsizlik hiç bir şey umurumda değildi, tek isteğim 19 yaşında hayatının baharında bu kızın yaşayabilmesiydi. Her şeyi denedik, kanlar ilaçlar elektroşoklar. Hastanede iki saat daha durmaksızın müdahale ettik, kalbi tek bir atım belirtisi bile göstermedi.
O kız son nefesini benim kollarımda verdi, babası yanıma gelip ne olur bir şey söyleyin dediğinde kızınızın ayakkabısı ambulansta kalmış, buyrun alın diyebildim sadece.
Ondan sonra bir hafta boyunca kendime gelemedim, evet çok ölüm görüyoruz çok insan can veriyor, çok hayat kurtuluyor ellerimizde ama hiçbir şey gencecik bir insanın böyle saçma sapan sebeplerden ölmesi nedeniyle bize verdiği acıyı vermiyor.