/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "iceel")
Çocukluğumun en tatlı anısı kiraz ağacımızdı. Hemen kapımızın önündeydi. Her mevsimde ayrı güzeldi. Baharda arı vızıltısıyla dolardı. Hiç kurtlanmadığı için en yüksek dallarında kalan kirazları kışın kuşlar ısırıp düşürünce karın üzerinden alıp yerdik. Kuşun ısırdığı meyve tatlı olur derdi annem. Dalından salıncak gölgesinden kilim eksik olmazdı. En iyi arkadaşımızdı kiraz ağacımız.