/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "thetalentedmrripley")
Teröristler köy basıyor ve herkesi toplayıp tarayacaklar. Terörist başı bir şans tanıyalım diyor ve kadınların gözlerini bağlayıp erkekleri tek sıraya diziyor. Karıları kocalarını penislerinden tanırsa kurtulma hakkı veriyor ve kadınların gözleri bağlanıyor. İlk kadın sırayla ellemeye başlıyor "Bu değil, bu değil, bu değil, bu!!"diyor ve buluyor kocasını, kurtuluyor. Sıradaki de aynı şekilde 1 ,2, 3 hep aynı. Terörist başı şaşırıyor kendisi de geçiyor sıraya. Sonraki kadın başlıyor; "Bu değil, bu değil, bu değil, bu değil, bu bizim köyden değil!"
Yani demem o ki; kuyumcu eline sadece altın değil de arada sırada gümüş, bakır falan da verseydi daha iyi bir zanaatkar yetiştirmiş olurdu. Bunu da bizim lise hocamız anlatmıştı. Bence bizim hocanın hikayesi daha derin bir ders içeriyor.