/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "asit")
Eh be ceviz, eh be kızım beee. Sen bu mesleği yaşamışsın, tadını almışsın, sevmişsin. Bu da demektir ki bir araç olan bu eğitim kurumunun içinde her an olmana gerek yok zira sen adım attığın her yerde başkalarına o ışığı yansıtırsın ve inşallah bir gün yine yeniden buluşursun kavruk isyankârlarla. Bi burukluk olur illa ki ama çok da takılıp yıpratmamak gerek aksine dolu dolu bi beş ay geçirip, anı biriktirdim diye sevinmek daha sağlıklı. Burukluğun sevincini gölgelemesin.
Önümüze bakıyoruz, hayat beklemiyor ki biz bekleyelim. Kim kime dönecek de kim bekleyecek? Doğan hocanın güzel bir sözü var ; Sen hüzünlüsün diye dünya durup sana yol vermez. Hayat öyle veya böyle her şeye rağmen devam ediyor..