/92f39d0836f53a3f98134809be3ae68e07e153a3/53616c7465645f5f5a48b44793b4f8ecd3e8dff7b9e3d9594793988e2adf7eef2f14454b352f65d05d214f4c51379bb6fcd59471f245f076d379c9b8024e61c68e6a9beba8340829564ee5325371f21af6a00969919c15f0d6a4f7310dc9a489616aaba0e898f4c461602397e0f42c87.jpg "agac-ceviz")
İçimi dökmek istiyorum...
Ceviz olarak iki sene yaşadım benim sert küfürlü huysuz isyanlar yanım cevizdi...
Burda çokça eğlendim dostlarım oldu.. bağımsız yaşıyordum...
Sonra hayatım değişti özlem olmam gerekliydi oldum...
Bir sürü güzel çocuğum oldu öğrettim onlar ile güldüm ağladım hayatlarına dokunmak istedim...
Ama özlem olmak ağır geldi gittim yine bir boka bulastim.
Aşk cevize yakışmadı o yüzden beceremedim özlem olarak sevdim ceviz olarak çöplüğe soktum burnumu...
Neyse konu bu değil
Hayatımın 5 ayında kendilerini büyümüş sanan ama daha çok küçük olan çocuklarla sanki bir ömür geçirdim. Döndüğüm bu günlerde artık öğretmen değilim..
Yaşları 16 ile 18 arasında değişen o kavruk deli isyankar çocuklarım artık yok.
Ve ben artık yalnızım beni iyileştiren okul artık anı olarak kalacak
Peki ben şimdi eskisi gibi olacakmiyim bilmiyorum cevizin gövdesi vardı yıkılmaz sağlam. Yapraklari vardı şarkı söyleyen.
Şimdi ben özlemim galiba acı çeken.
Neyse uzun oldu sormuyorum siz ne yapardınız diye...