/5510ebfc870a7dce42168961a40eecd8efe56b0a/53616c7465645f5fb0ee25db95a56bdd8fd9093c90f292e0f9eb1400da545e18cdd0c37f421a90a34eda217d661db838b419b3c7cabd7a0d37bb1d8cc135c3c11749227d54c9bfb8315bb14600b0d00377c507457aaa98f5b256d0021b6b8a0f5a0c7ecb34cc50201b387b107fca5428.jpeg "kalpci")
Tüm tanrılar benim ben… Bazen kızar ve ateşli küfürler ederim, bazen tutkuyla günah işlerim. Tüm tanrılar, hepsi.. hepsi.. Benim. Yoo tanrıyım anlamında değil, kolum gibi, “bana ait” gibi. İyi uyuduğum ve ışık saçtığım bir gün güneşi yarattım mesela, aldatıldığımda karanlığı ve yağmurlar yağdırdım. Sizi yaratmamın tek sebebi bana hizmet etmeniz diyen burnu büyük tanrılarda benim, her insan gibi övülmeye ihtiyacım var. Durun bir saniye tüm tanrılar bensem neden insan gibi hissediyorum ? Oysa hükmetmeliyim, peki neden hükmedenlerden nefret ediyorum? İşte yine yaptım, bu kezde kaosu yarattım. Şaşkınlığım mucizelere mi dönüşüyor yoksa… Ama olmaz, olamaz… Mükemmellikler kurgulanmalı, planlanmalı. Peki o zaman planlı yaşamaktan neden nefret ediyorum? Şimdide çelişkiyi yarattım, hay aksi