/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "me_out_bye")
Herkes kapasitesi kadar düşünüyor davranıyor ve bu kapasitesinde göya iyisini yapıyor. O yüzden kimse yanlış yaptığını ya da karşıdaki kişiye göre cahil olduğunu anlamıyor taa ki uzun süreye kadar. Belli bir süreden sonra geriye bakınca anlıyorsun tabi.
Herkes kendisini efendi sanıyor o ara bişeler yaparken asıl öküzün önde gideninin kendisi karşıdakinin efendi olduğunu hiç aklına getirmiyor bu en son hissedeceği şey oluyor insanın.
Bir görüş belirtirken herkes bildigini kafasına yatanı doğru düşünüyor onu savunuyor onu kabullendirmeye çalışıyor karşıdakini.
Bu yüzden insanlar arası geçim zor.
Birde buna duygular o anki yaşantın rahatsızlıklarında eklendi mi ve senin yine bundan bi haber bu normal insan hali sandın mı çünkü o sensin sana göre normal birde dışarıdan bakana sor bakıyım.
Cahil ben cahilim deyip sussaydı.
Çirkin ben çirkinim, kötü ben kötüyüm deyip dursaydı kimse zarar görmezdi. Ama gel görki hepsi baba en süper varlık hepsi haklı hepsinin keyfi kendi düşüncesi önemli.
= Berbat bir ortam yaşam alanı.