/e0994c56637d7d9899a19de527be48a4c56663df/53616c7465645f5f96dfd0a93c9ca0cb01e39a53c89f06e948dc2d7ae759276bede0823301d5ec897dcb488435255bb52ac9364318e556af56f5b66f13b60d843e272fb806ac3c5a69f1fb596d4ff0b4b3115d2065bdea4c5b6c2617e69d50ccf6a80e72e7dfc160830c0928f04d4027.png "allf0rmia")
bizim ünide seveni az olan bir hoca vardı isim hafızası da pek yoktu. sima olarak tanıyodu yani birilerini..
son final sınavında kağıtları dağıtırken yüzüme şöyle bi bakıp ismimi soyismimi söylemişti.
sonra şöyle bi kafa sallayarak kağıt dağıtmaya devam etmişti.
dipnot: anlamsız ve boş soruları ders aktifliği, ders aktifliğini çalışkanlık zannediyordu galiba. benim ise ders anında varlığım yokluğum birdi çünkü nnnefret ediyordum. tahminimce notlarım yüksek olduğundan aklında kalmış.
eh, bazen aklıma geliyor da "hmm vay be" diyorum.
çoğu konuda kendini yetersiz hisseden biri olarak gururum okşanmadı değil yani.
hatta 'farketmesende isteyince başarıyorsun' düşüncesi o zamandan sonra aşılandı.
iyiye tutunabilmek için ufacık anı parçalayarak benliğime ve belleğime işliyorum resmen. hayrola.