/5510ebfc870a7dce42168961a40eecd8efe56b0a/53616c7465645f5fb0ee25db95a56bdd8fd9093c90f292e0f9eb1400da545e18cdd0c37f421a90a34eda217d661db838b419b3c7cabd7a0d37bb1d8cc135c3c11749227d54c9bfb8315bb14600b0d00377c507457aaa98f5b256d0021b6b8a0f5a0c7ecb34cc50201b387b107fca5428.jpeg "kalpci")
Şuncak çocuktum, gitarımı alalı 3 ay olmuştu...
Cem Karaca'nın son programında Kemancıdaydım. Onsekiz yaş sınırı yok neyseki... Yine muhteşemdi tabi, program bitti, kulise koştum... Rica minnet girdim içeri. Boynunda bir havlu vardı, masada rakısı. "merhaba" dedim, "ben müziğe yeni başladım, bana öğüt verin"
güldü... Ellerini gözlerinin kenarına götürdü, önce kapattı ve sonra açtı, ardından masasına dönüp rakısını aldı, tek kelime etmedi yani... O gün bu gündür müzik yaparken at gözlüğü takmam, kalabalık bir kitlem yok ama oldukça mutluyum.