/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "asit")
Çoğu kişi zaman zaman az biraz da olsa özünden kaçmak ister bence ya. İç sesimin ne yapıyorsun sen, ne işin var burada, o söylediğin neydi veya bu hareket bu seçim öyle mi olmalıydı diyerek beni delirttiği durumlar mevcuttur. Bu durumlarda acaba bu ben miydim lan diyerek iç sesimle giriyoruz birbirimize. Ama bunu yaşam biçimi haline getirmek de tabiki delirtir insanı hatta o kadar ki şizofren miyim diye bile düşündürebilir, hâlâ düşünme yetisini kaybetmemiş olanlara tabiki.
Önemli olan farkında olmak bence. Ne istediğini bilmeden sergilediği tutarsız davranışlar, bugün farklı yarın daha farklı bi insan haline getirebilir kişiyi ve ilişkilerini. Ben bunu çok yaşadım kendi içimde, olan başkasına değil yine insanın kendisine oluyor. Kendi hayatını eline almış ve kendi kararlarını verip, istekleri, hayalleri doğrultusunda yaşayan insanlara selam olsun.