Ortalamanın üzerinde bir zekaya sahipsen zaten istemesen de beyaz pirincin içindeki siyah pirinçsindir insanların arasında. Bu durumda uyumsuz olmak kaçınılmaz ama ne zaman nerede uyumlu olman gerektiğini de bilmelisin.
Özsaygısı olan biri mutluluğun bir zorunluluk olmadığını bilir, yeri gelince mutlu olur ya da olmaz. Kafaya takmaz o kadar da, insanlardan beklentisi minimumdadır; hayatıyla, kendisiyle, kendini gösterebileceği ve dünyada iz bırakacağı işlerle ilgilenerek mutlu olur. Milletin ona ne vereceği, ne getireceği ne söylediği umurunda değildir zira alacak verecek ilişkileriyle ruhunu yıpratmaz.