/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "me_out_bye")
Ben tam olarak fotodaki adam gibiyim.
Elindeki ne onu bilmiyorum ama yoluma böyle gitmeye çalışıyorum net. Vaziyetimiz budur.
Yazıya katılıyorum bu arada, kimsenin derdine girilmiyor. Yardım edeyim derken sizi yutuyorlar o dertleri ile. Bir bakmışsınız ki yine siz bir şeylere uğraşıyor zarar görüyorsunuz? Gereksiz.
Bunuda bu kdr geç öğrenmem hiç iyi olmadı.
Benim aklımdaki genelde (dertli+dertli) geçinebilir birbirlerini daha iyi anlarlar belki , belki birbirlerine iyi gelir arka çıkarlar' dı.
Ama olmuyor.
Olabilir ama o özel insanı uyumu bulman lazım o da çok zor. Ona ulaşana kadar ısırılmadık yerin kalmaz sağ çıkamazsın. O yüzden alanında durmak iyi, sorunlu insanlara fazla bulaşmayın.
İyiken yanyana durabilirsiniz, kötü oldu mu kes bağlantıyı bak işine. Çünkü yeğen elinde sonunda herkes bırakır seni. Benim gibi olma...
Hayat bi duraksa? İnsanlar sürekli gelip gidiyorsa? En çok kendini düşünmek en akıllıcası. Maalesef ki çok sevdiğim için pek yapmadığım şeydir. Elimde ne varsa sonuna kdr vermeye çalışırım, onlar gider bende tekrar mutsuz üzgün şekilde yolumda yürürüm, başka güzel bişe görüp ona hayran olana kadar. Giďişatım böyle.
Ya da ben kaçarım bilmiyorum.
O oluru göremediğimden.