/c665be86489f917a033100d30339c683e6a6acbe/53616c7465645f5f39bbfda8c746eaf3ba6559577661567c83e7b8fe40d0931deb4551941c44258fd7bb5e9b420cda1e19e1c0cc450bfd54d39fd75a55e72ca457d832d9cf5769af78e203d1941b938e1b2f162b3f7e66361da4533cce4fdc4ffc4c2aa1cf7fb9e0c0c29983c427f85d.jpg "mervesmer")
Hepimize öncesini unutturacak kadar çooook uzun gelen pandemi hayatın akışını aslında dönülmez biçimde değiştirdi. Neler oldu bir düşünelim...
Bazı şirketler binalarını terketti, bir çok aktivite online yapılmaya başlandı. Bu nedenle yoga yapmak için stüdyoya, spor yapmak için salona, eğitim için okul binasına gerek kalmadı.
Bu durum aynı zamanda anne/baba/çalışan/evlat/eğitmen gibi bir sürü rolünde aynı anda oynanması gerekliliğini doğurdu. Ve Tanrı anksiyeteyi yarattı...
Özellikle bizim gibi evle ilgili sorumlulukların da kadından beklendiği toplumlarda kadınlar hem iyi anne hem iyi çalışan hatta online eğitim döneminde iyi öğretmen olmaya çalışırken hiç birinden istediği gibi verim alamadı, kendini yetersiz hissetti.
Aslında bu durum bir çok komik olayı da beraberinde getirdiyse de özellikle kadın, anne ve çalışan olarak tüm rolleri aynı potada eritmek oldukça büyük 3 karpuzu bir koltuğa sığdırmak kadar acılı oldu. Zaman zaman karpuz düştü, zaman zaman kol incindi. Kalan karpuzlar yeter diye avunuldu.
Diğer taraftan iş hayatının ve mesai arkadaşlarının da evden çalışma görgüsüne henüz erişememesi işleri iyice zorlaştırdı. Düşünün ofiste çalışıyorsunuz insani herhangi bir ihtiyaçtan dolayı masanızda olmadığınızda iş arkadaşınız tuvaletten sizi çağırmaya gelmezdi değil mi? Şimdi evden çalışmayı düşünün, kaç kez tuvaletten çalan telefonu cevaplamak için elinizi yıkayamadan fırladınız?
Bu tür davranışlara maruz kaldığınızda siz nasıl tepkiler veriyorsunuz?
Sizce buna evden çalışma demek yerine Ofiste yaşamak mı demek lazım?