/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "kisi")
Başkalarının yaptıkları hatalara güleriz. Küçücük çocuklar bile güler. İç güdüsel bir şey sanırım. Sallamak serbestse başkasının başına düşme gibi kötü bir şey gelmesi bize artık tehlike oluşturmayacağı, tehlikeli biri olmadığı düşüncelerine sebep olduğundan aklımıza böyle yerleşmiş olabilir. Ayrıca düşen kişinin yaralandığını vs. farkedersek gülmeyi keseriz. Yaralanma gördüğümüzde empati ağır basıyor ve az çok korkmaya başlıyoruz. Ek olarak basit şeyler daha rahat anlaşıldığından daha kolay duyguya dönüşür. Basitliği severiz.