/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "asit")
Ya şu görüntüyü izlemez olsaydım sabah sabah. Derse girip çıktıkça gözümün önüne geliyor. Bu çocuk ne yapmış da bu kadar gözün dönmüş olabilir ? Ne yaparsa yapsın karşılığı bu olmamalı. Öğretmenlik şöyle dursun bu insanlık bile değil. O çocuk sınıfa girdiğin andan itibaren emanet sana. Okuduğu eğitim biliminden, psikolojisinden zerre haberi yok davarın. Çocuk muhtemelen ömür boyu taşıyacak bu travmayı ve bir daha okula gitmek istemeyecek.
90 ve öncesi kuşaklar iyi bilir eğitim kurumlarında dayak o zamanlar daha yaygındı. O nesli de bunun gibi müsveddeler mahvetti. Bazı anne babalar hâlâ o dönemi savunuyor ve dayak olmadan olmaz tarzı savunmalar yapıyor. Bir parça anlayabiliyorum disiplin demek istiyorlar ama bu kesinlikle şiddet demek değil. Çocuk o zaman daha çok içine kapanıyor ve özgüveni kırılıyor. Çocuğunuzu şiddete maruz bırakmayın. Sessiz sessiz odasına çekilmesini seyretmeyin, gidin sorun okulda neler yaptığını ve neler olduğunu, sohbet tadında tabiki. Hesap sorarak değil.
Ve öğrenciler bu durumlarla karşılaşınca ailenize bildirin, onlarla konuşun. Müdürlüğünüze olmazsa bağlı olduğunuz milli eğitim müdürlüğünüze şikayette bulunun.