/465b590c9500f4f7fdc545101eb68f43c7f1f763/53616c7465645f5f68d8f14e55b9bc2c66eb520a506381da7de7d0746ba1f2aba28e69655beef14e449c1ace0fe46fb5fbe360b5904099e0eba5721e96c951ecafd532f1763920801acec7b0b0143504fbc2f507c5d00175bda8b60503a0b87f94f9405d981b9f9c318361943970d6aa.jpeg "pazartesi")
Doktora şiddet uygulamıştım. 8 yaşındaydım, anjiyoya girerken damar yolumu benimle ilgilenen asistan açmıştı. İğne acıtırsa ısır diye elini ağzıma koymuştu. Acımadığı halde yarınlar yokmuşçasına ısırmıştım, çünkü o doktora aşıktım 🤣. Bir de anjiodan birkaç gün önce pediatri koğuşunu birbirine katmıştık. Servisteki bütün çocuklarla koridorda akşama kadar sokaktaymış gibi oyun oynamıştık, kimse müdahale etmemişti. Tabi işin trajedisini büyüyünce anlıyor insan. Düşünsenize nakil bekleyen çocuklar, ölüm fermanı imzalanmış çocuklar, kalp hastaları, böbrek hastaları, damar anomalileri, yetmezlik yaşayanlar vs bir yetişkinin bile zar zor kaldırdığı hastalıklara göğüs geren çocuklar pür neşe koridorda kahkahalar atıyorlar. İğne sırası gelen odasında iğnesini olup geliyor, kan sırası gelen kan aldırıp geliyor falan. Herkes birbirine anamnez anlatıyor. O zaman normal geliyordu tabi.