/f91952ada63e2fb986702e8386e43a964f20af63/53616c7465645f5fca8aff57beae0cec3d925dc4c77b4a8928adc276697a61bc234fd4d9bc8c007c2b757e22e93315141397413e0c89b95da677a9c1bcc4e4d9396c973b2515f95938ee90a42c54c17ba4a909aab0931fdd5473297b95f715b1ebbdd67db94c0fe5aeb290c4c0f61ec0.png "kendi-cazibesi")
Deistlerin tanrı dedikleri ile Allah ayrıdır. Deistler Allah’ı tanrı sanıyorlar. Bu çok yanlıştır. Din denilince Dante’nin anladığı gibi safsataları din sanıyorlar. Onun saçmalarını okumayı meziyet olarak görüyorlar.Deist, bir yaratıcı var dediği hâlde, hiçbir dine ve peygambere inanmayan kâfir demektir. Nasreddin Hoca'nın, (Doğduğuna inanıyorsun da, öldüğüne niye inanmıyorsun?) dediği gibi, (Ben öğrenciyim, ama öğretmene, derse, imtihana inanmam) denir mi? Öğrenci ise, öğretmene, derse inanması gerekir. (Ben kanuna inanırım, ama savcıya, mahkemeye inanmam) denir mi? Ortada bir kanun varsa, bunu hazırlayanlar var, onları uygulayan mahkemeler var demektir. Bir kimse, mahlûk yani kul olduğuna inanıyorsa, kendini yaratan bir varlığın olduğuna da inanması lazımdır. Yaratıcıya inananın da, elbette Onun emir ve yasaklarına inanması gerekir.