/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "kisi")
Ebeveynlerini kaybetmiş kuzen, yeğen vs. olur da tamamen yabancı birini evlat edinmek bana mantıklı gelmiyor. Bir çocuğu evlat edinmektense birkaç yetimin üniversite okumasına, iş bulmasına, ev kurmasına, evlenmesine vs. destek olmak bence daha mantıklı. Çevremde evlat edinmiş ailelerde çok fazla sorun çıktığını gördüm. Ergenlik ile birlikte sıkıntılar çok büyüdü. Özellikle çocuk özlemi ile, heves ile yapılmaması gereken bir şey. Büyük bir sorumluluk. Birini evlat edindiğinde her koşulda o kişiye ömrün boyunca destek olman gerekir. Sıkıldım, çocuk büyüdü, karakterini beğenmiyorum vs. sebeplerde ortada bırakamazsın. Bu kararı alırken ilk zamanlardaki mutluluğun, heyecanın hep sürmeyeceğinin bilincine varmak gerek.