/c7516478d533fe49f8049fa980057629e639b91e/53616c7465645f5f5d0e21f4d4121574da116b91d9114748d3aedfadb29eb9452cc2660ffb44d38008e7395e90577259eccfebfacbd9cbc4dee98d7eb8e9bd87a957a7ac7dc2d7ef96ab585d5fc41a6351bea835fc51388f451c659fb806b7b053e2dbdc53ec468f88b82dce1d26f6e1.jpg "tsukyomi")
Sabah beni işe bıraktıktan sonra arkasından bakıyorum, 'udachi krasavchik' deyip el sallıyorum, ışıktan sonra yetişmek için basıyor biraz, bir anda elim iniyor. Ya kaza geçirirse? Ya ölürse? Bir anda omuzlarım çöküyor birkaç dakika. Sonra 'neneme benzedin Yomi' deyip yola devam ediyorum. O birkaç dakika mutsuzluğun adına koyuyorum işte.