/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "kisi")
Yeterli bir malzemedir ama biz hiç iyi kullanamıyoruz. Bir çok ülke nehirlerinden bile faydalanabiliyorken biz denizleri kullanamıyoruz. Neleri yanlış yapıyoruz:
Şehir merkezlerini denizden çok uzağa kurmuşuz. Şehirlerin yeri çok eski zamanın çiftçileri tarafından belirlenmiş. Deniz varken dağa tırmanıp yerleşmeye çalışan yerler de var.
Bu yüzden bir çok yerde gereksiz bir şekilde günlük hayatta denizden uzak kalınıyor. Denize yakın Rumlardan kalma eski yerleşim yerleri oluyor ancak. Türk insanı denizden hep kaçmış. Balığı kurbağa gibi görüp sofrasına pek katmamış, yüzme sporunu benimsemeyip hâlâ daha çıplaklık kısmına odaklanıp oraya takılmış. Oysaki yüzmeyi bırak yelkenli konusunda bile çok önceden gelişmemiz gerekiyordu. Limanlar az, birkaç metrelik en basit tekneler bile pahalı. En basitinden balık tutma işi bile emekli amca hobisi olarak sınırlı kalmış. Denizin yanında yürümek, oturmak, yemek içmek vb. bile keyifli. Ancak biz hep ıssızlığın ortasına, dağın başına kaçıyoruz.