_sofia_
    Büyük, kavrulmuş soy kırlar gelir aklıma hep, hep tükenince insan dayanıklığım Ağır bakır kalkanlarımızla, demir kargılarımızla döğüşüp döğüşüp geri çekilince Yorgun kollarımın en genç bir yerlerinde bir kan şeritleri akmaya ince ince Başlar yeni sulara kadar, hızlı zamana, körlüğe, kötülüğe, kutsal tutsaklığım Nedir senden başka kurtardığımız bu dengesiz savaştan, bu yağmadan nedir Senden gayri, ey, bir içimi genç ormanları yüzyıllığa büyüten diri su, senden Eskimeden, küçülmeden, mutluluktan, özgürlükten, kuşakları birbirine düğümleyen Bir kadını, bir sesi, bir suçu, bir şeyi en çok o şey yapan güç yalnız sendedir Seni arayan sular, seni kışlar, seni adamlar, seni sonunda bozulmuş ordularım Sanki ay dökülür diri balıklara, sanki gümüş şeyleri güneşler güneşler ışıtır Yorgun kuşamlarımla, kanlarımla, gelirim, uzanır senin sabahlı gecene yatarım Bu donattığım savaş gemileri sana, dokuttuğum bu vurucu ipekliler seni anlatır Bu senin içindir, sabah ormanlarına, dağlara, balıklı göllere açılan balkonlarım Sen olmasan, yeryüzünde bu ağaçları, suları, bu büyük kayaları bekletecek ne vardır...

    Günün En Popüler Başlıkları