/2d1e332f4a51ab6b3db60b18a69e8deee64fca3c/53616c7465645f5fbdee255992cc25e5b6e592e0c1bc0887e681ea27b1ceb5fa964b367e85f8ea9b0aeba7fd64d277bcc6392c9ef272f6d01c2f11e43b7fcbe00fedf4081707decbd9c284cfca419b8b69063252e49bd591d97555e70a03fc02b29ad3074411d16766d8612e4bce795f.gif "tsukyomi")
Herkesin beğenebileceği türden değildir benim sevgiliye ettiğim iltifatlarım, dümdüz etmem. Romantizmden fersahlarca uzaktayım maalesef. Ama Divan edebiyatı düşkünüyüm lanet olsun, arada patlatırım bir iki beyit. En son Kırım'dayken Nef'i'den seslenmiştim dışarıda atan kalbime;
''Bir nefesçik olsun o güzel yüzünü görmek için bin canım olsa da kurban etsem yeridir. Kalp ne zamandır senin arzunla yana tutuşa esirin oldu.''
Neyse ki artık Divan Türkçesini anlayabiliyor. Yani kendisi karşısındaki acizliğimi ve divaneliğimi gayet iyi anlayabiliyor artık. Sevineyim mi üzüleyim mi bilemedim 🚬