/0a6aec79691827add99a268e762d745d8850a2c5/53616c7465645f5f9029ee895e8ae46a8b44e8b76a8fdc70c52fbd0d41d6cc1d1c83d273d3256d40a6f7cdbc5b0de3192dd6ca884578c91e18d4a986b609eca2005b07acdf0de83d75d09e67261c8bc9c04e0a35b2343ee6ec48097ca82b93cfe2b45cbcc0e2a4c6143f73af220364eb.jpg "muneccimbiri")
psikoloğum... amerikadayken madde bağımlısı bi hastam.. seans sonuna kadar herşey gayet başarılıydı. gösterdiği uyum, konuşma tarzında vs düzelmeler görülüyodu bariz şekilde,madde kullanımını da bıraktı tabi eline yüzüne kan geldi adamın. çok da umutluyuz, mutluyuz.. derken son seansımız olacak. adam cebinden çıkarmasın mı küüçük parçaları. lappppps diye ağzına atmasın mı. sonra şırıngayı da şak diye basmasın mı kendine. ağzım açık kaldı. dedim niye yaptın bunu noldu. dedi ki ilk seansa geldiğimde de sana uyuz oldum hep başarılarından bahsediyodun. sırf sana bu başarısızlığı yaşatmak için düzelttim kendimi. şimdi hayatın boyunca yolunda gittiğine inandığın şeylerin gerçekliklerini sorgulayarak sen de acı çekiceksin. o zaman beni anlarsın belki dedi. üç beş kristal parçasını da kucağıma karton minik kutuda (kibrit kutusu gibi bişeye koymuş) kucagıma bıraktı. defoldu gitti herif. o günden sonra hep boş boş dalarım en büyük mutluluklarımda bile bu olayı hatırlayıp. lan acabalarım çoğaldı sırf bu yüzden. ibne... ama kral adammış dedirtti bana.. neysem işte bu kadarr