/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "akinbayli")
Hayata geç kalma hissi, beklentileriniz ne kadarının gerçekleşip gerçekleşmediğiyle veya şu yaşa kadar öngördüğünüz planların sadece bir kısmını yapabilmenizle alakalıdır. İnsan yaşantısıyla-yaşanmışlıklarla beklentilerini değiştirebilmeli, bu beklentilerini hayatıyla uyumlu ve hayalperest olmayacak veya bütün hayatını tek bir beklentiye sigorta etmeyecek şekilde oluşturmalıdır. Çünkü beklenti denen şey ömür bitene kadar süregelen bir şeydir. Birine ulaştığında diğerine geçersin ve bu insanın doğası gereği hiç bitmez. Bir başka deyişle insanoğlu hedefe ulaşmayı değil hedefe varan yolda yürümeyi sever. Ancak bazı şeyler gençken yaşanılırsa daha keyiflidir, bazı şeyler bekarken, bazı şeyler yaşlıyken falan filan...
Hayat gençlik döngünüz yarılanmışken, gençlikteki beklentileriniz çeyreğini bile yaşayamadıysak bunu bir süre kabullenir, durumumuzu tekrar gözden geçirir ve gelecek için yeni bir planlama yapabiliriz. İnsanı daha derine sürükleyen asıl şey; sizden daha az mücadele verip sizin beklentilerinizin hepsini gerçekleştiren insanların varlığıdır. Ama unutmayın ki 1 yaşanmışlığın etkisi herkeste farklı duyduda ve farklı derecelerde etki yaratır. Asla etrafınızdaki insanları rakip olarak görmeyin. Onların da ulaşamadığı bir göl, bir gökkuşağı ve bir yudum şarap olacaktır. Ve biz belki o şaraptan içiyor olacağız...