Geçenlerde bir yorum yazmıştım babam şiirinden minik bir bölüm ve bir arkadaş devamını beklerim demişti.
Bazen şiirler bizi rahatlatır yazıyorsanız eğer... söyleyemediğiniz her şeyi bir şiirde toplayabilirsiniz. Ben babama bu şiiri hiç okuyamadım, ama etrafımdaki herkes bilir bu şiiri biraz içtiğimizde ortamda yıllarca bu şiiri okumuşumdur, herkes kendi anılarına dalıp bir şey bulmuştur. Aslında şiirlerin güzelliği bu, her okunduğunda kendinden bir şey bulman...
Babam öldüğünde mezarına gittim. Herkes dualar okurken uzaktan izledim. Yavaş yavaş insanlar gittikten sonra mezarına yaklaştım, kimse duymasın diye sessizce şiirimi okudum. Babama yaşarken okuyamamıştım herkes dinlemişti o bilmiyordu bile. Ama o gün mezarında okudum şiiri ve o gün ilk ve son kez onu sevdiğimi söyledim, o cümleyi de yaşarken hiç duymamıştı...
Hadi şimdi telefonları elinize alın ya da yanınızdaysa her ne yapıyorsa gidin babanıza ve alakasız bir şekilde "seni seviyorum" deyin... ( Şu an ne alaka diyorsunuz. nasıl diyebilirim diyorsunuz dimi: ) çok saçma ya da zor geliyor ya da alakasız . Ama emin olun mezarının başında dediğiniz kadar zor olmayacaktır.)
(kapalı kalmak sanırım herkesi etkiledi ama şükürler olsun ki tiktok da aptal hareketler yapmak yerine burada duygusal paylaşımlar yapıyorum :) )
Yıllar sonra ilk defa gördüğüm de babamı
Sarılırken ağlamaya başladı.
O an hissettim o kokuyu
Baba kokusunu...
Bir yelek almıştım hala çıkarmaz
Her gidişimde üstündedir
Biraz rengi solmuş
Biraz yıpranmış ama olsun,
O zaman anladım ki
Babamda beni unutmamış
Dedim ya babam benim babam...
Gitme vakti geldiğinde
Kırışık gözlerinin altındaki yaşları bir ben gördüm,
Erkekler ağlar mı lafı var ya
Boş ver be baba olunca anlarlar.
En son kez içimden "babam" demek geldi,
Yapamadım...
Ben babam diyemedim ama
O son kez sarılırken
Yavrum demeyi unutmadı.
Dedim ya babam benim babam ....