/e71209541c291477381e4bb67b403df2a65022e8/53616c7465645f5f55cab2b15a159cc164e088f3e77be7dc2bcc745b4d07dbe90a1828704c6d30dd294ca48cc0211ef38de5cbc8b903517ec35830ad1a418b1bc96da7cfc7788afd9572c105aa214efc2789784e459c55fe8457d3051f64c50b9146bf197c38233260a10eedd65b94fe.jpg "plastickardashian")
ruh eşini bulduğunu fark edemeyip bir daha asla hayatında onun gibi birinin olmayacağını bilmek daha acı bir şey. 5 yıl önce biri ile tanıştım deli dolu bir adam... evlenmeyi çok istiyordu ben o zaman kendimi evlenmek için çok yol kat etmesi gereken bir insan olarak düşünüp ve korktuğumdan yollarımızı ayırmıştım. hep iyi olmasını istedim... bir yıl sonra yurt dışında yaşadığım o dönemde çok tesadüfi bir şekilde telefonda konuştuk ve benim için çok güzel dilekler dilemişti, bende onun için. hayatında biri vardı, mutluydu. ve 2 buçuk yıl önce ani gelişen bir kanserle bu dünyaya veda etti gitti. yaklaşık 3 yıldır hiç kimse ile duygusal bir süreç yaşayamadım. herkes çok talepkar, nazlı, sabırsız... birini sevmek için zaman gerekiyor... birini sevmek için sabır gerekiyor... ve inanıyorum ki insanın hayatına güzel insan bir kez geliyor, ıskalarsan o anı bir daha tekrarı olmuyor....