/5f09fa203dc143d1f83b37a3c0a64486f1b7a2dd/53616c7465645f5fcbff0f4658a84dd5d5f936fe04019d5a937e9561e47d7fea8c05eb9507dfff60d60ddd8aa2ea70bc70d715a635c39333da1c771832e681c726ef80d66bcd761c123d4480713c87efc30ae4cf39eb8a0428ee8a8996f75988dbbd2d47e137669b6a1f6da0b08a9625.jpg "nobodyy1")
Çok önemli bir konu bu bence de.
Çocuklar sevgiyle yaşar diyorlar ya, çok doğru. Ve sevginin en doğalını anne babadan öğreniriz biz. Onlar kendileri içinde kavga ediyorlarsa, kimden alıcaz biz örnek?
Şükür, benim anne ve babam birbirlerini seviyorlardı, yani babam aşıktı, annem hoşlanıyordu. Tabi o evlilikten önceydi.
Sonra gelsin kavgalar, tartışmalar.
En kötü çocukluk anılarım anne ve babamın kavgalarıydı.
Şimdi ise, birbirlerine daha çok bağlılar. Yani yaş arttıkça, sevgi ve bağlılık daha da artıyor bence.
Umarım dünyadaki hiç bir çocuk yetersiz sevgi ve ilgiyle büyümez, en çok istediğim şeylerden biri bu.