/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "manollia1")
Maalesef bir çoğumuz baskıcı ve sıkı yönetim bir ailede büyüdük. Ki buna bende dahilim. Ailem yüzünden daha liseye geçene kadar otobüse dahi binmeye korkuyordum çünkü tek başıma dışarı çıkmama hiç izin verilmedi. Daha 15 yaşıma gelene kadar çok nadir arkadaşlarımla çıkmıştım. Bir ya da iki kez. Çoğu insana güven problemim oldu. Özgürlük ne demek yeni yeni anlıyorum. Hâlâ ailemleyim. Üniversiteye çok az kaldı. Sabretmeye çalışıyorum. Bu sadece benim hikayem ve minik kısmı. Bir çok genç bu şekilde baskıya maruz kalıyor. Çocukken de olsa büyümüş de olsanız, önyargılarınızı çevrenize göre oluşturursunuz. Tüm olay ailede başlar. Yani sorunuzun cevabı kesinlikle evet.