/813bea41f58024549d039044b2cac7ec63903d80/53616c7465645f5fbbf62c7ed4873ddad3f59008d05f5c422feed7adb1f3ec9a4575be2d2dba1837a7cd993558c938933db93e73ba34a1ef19f81ce2a03a7c75477dbed5651739b7580b4c6fac61de835f6d9c7ab92510904576380da7e77cd95d67e70017686584442eebbd12c8c4d0.png "asit")
İkinci paragrafı okurken Truman Show filmi geldi aklıma. Kendi dünyasının dışına çıkmaya, keşfetmeye çalıştıkça yaşadığı sahte yerde sıkışıp kalıyordu sürekli. Belki de keşfettikçe anlam bulacaktır.
Sınırlarını ancak betimleyebildiğimiz, ötesini hayal etmeye korktuğumuz veya hayal edemediğimiz bir kavram neden vardır ? Sonsuz boşluk.. İnsanoğlu böyle düşünebilmiş, buna böyle bir anlam kazandırmış. Düşünebildiği kadarıyla 'sonsuz ve sınırsız' diyerek nedenini açıklayamadığı bir kavrama bir de yan anlam, ilahilik kazandırmış. Biraz sert olabilir ama bence tamamen çaresizlikten.
Bu evrene atılmışlığın ortasında en azından amacımızı bir parça kendimiz belirleyebiliyoruz. Arkasında büyük izler bırakan insanlar da var.Yok oldular ama unutulmadılar. Doğaya, insanlığa, içinde bulunduğumuz topluma ve geleceğe iz bırakanlardan olabilme arzusunun, bir parça da olsa bu varoluş anlamsızlığını dindirebileceğine inanıyorum.