/eb1147a43eda77171373d4c8bea80bd18b91252d/53616c7465645f5fb4de71b5aeb371d3ea546b5899df57572958ed12bf827d64025726366214d1dca1866b32d990940df607ff3bf3ac87ab03cca02f43bd90943f93280ce0fb906b82dc28e95c0f6c98d110b162a6efc5e8b6486fb6720c0200de9560a268e08bfc0a2210ce6210045b.jpg "badideasensei")
Benim ailemde herkes ne halt zannediyorsa yaptığını hep çocuğunun geleceği hakkında kararı veren olmak istiyor. Bu belki de herkeste böyle, bilemiyorum. İleride ilgi alanlarım dahilinde olan bölümlerden en azından söz edebiliyorum.
Herkes kendi hayallerini çocuğunun yapmasını istiyor:/
Babama kalsa liseden sonra üniversite sürecinde en kısa sürede iş bulmam en iyisi. Üniversite en iyi ihtimal 2. Öğretim . 8-10 saat çalışıp bir de geceleri okula gitmemi bekliyor bu iyi ihtimal, yoksa açık öğretim daha güzel bir seçenek ona göre 😕 Onu da anlıyorum, işsiz kalmamı ya da zorluk yaşamamı istemiyor. Anneme kalsa zaten bir yerde uzun süre çalışmam ve adam da olmam zaten.
Belkide hep istedikleri gibi olduğum için yine kendi seçimlerine beni kurban ediyorlar ama yeter!
Tmm eyvallah da ben bir kere yaşayacağım.
Ama bırakın biraz sürüneyim. Şu hayatı mükemmel yaşamak imkansız zaten, bırakın da monoton bir hayat yaşamayayım kalanında. Üniversite için 3 yıl var daha ama benim bir şekilde bu yaptıklarına Hayır demem gerek. Nasıl yapmalıyım? Lütfen, yardımcı olabilir misiniz?