/1f345355698db2e13ac178c657978bfd4200a142/53616c7465645f5f43d313873c375a05e2d50c0a6e87758039bd08f470571282e71eaad6a55603085b0a21047b46ccdda7eec91b7ea26b1859841e2907788321ff0d15620b720884d4f010319acb83d559e66f344f8d41d601e60d4da0c8eabf6b8ffc40e1c13fa49fa88f56c6b583d0.png "csa")
Tanrı yoksa da varsa da aynı davranırdım. Tanrının varlığı iyi veya kötü bir insan olmama etken değil. Allah'tan korktuğumdan değil, doğru gelmediği, vicdanıma, kendime yediremediğim için bazı şeylerden kaçınırım.
He ama Tanrının olmaması ihtimali üzücü ve olması ihtimaline göre çok daha kötü geliyor bana. Bir Tanrının varlığı insana gerçekten çaresiz zamanlarda sığınabilecek herşeye kadir bir liman, evrende ilahi adalete, yada belki inanca göre karmaya, ahirete vs. özetle, herkesin bu hayatta veya hayattan sonra (bir sonraki hayatta) ettiğini bulacağına olan inancı tesis eder. Tanrının varlığı pek çok insan için daha mutlu, daha huzurlu bir yaşam sağlayabilir. Bir de mesela kabullenmesi en ama en zor kısımlardan biri de ölünce tamamen herşeyin biteceğini ve artık kendi bilincinin olmayacağını, kendin kendinin var olduğundan bile haberdar olamayacağını ve sonsuza kadar yok olacağını, aslında herşey bittikten sonra hiç yaşamamış gibi olacağını bilmektir. Yani Tanrı yoksa, nihayetinde aslında hiçbirimiz de yoktuk gibi olacak. Evet, başkalarının anılarında yaşayacaksınız falan ama bu beni hiç de doyuran birşey değil, ben başkalarının kafasında değil, kendi bilincimle yaşamak isterim. Başkalarının anılarında yaşamanın tatmin edici bir noktası yok. Sizin için varsa da zaten o anılarında 2 jenerasyon sonra sizi tanıyan kalmayınca tamamen silineceğini söylemek isterim.
Tanrı yoksa, maalesef nihayetinde biz de olmayacağız, daha da kötüsü olduğumuzu bile bilmeyeceğiz. Bu kafa yapısı, düşünce tarzı bana çok kötümser, depresif geliyor. Sadece psikolojik olarak daha huzurlu ve mutlu bir hayat için bence kıvamında bir inanç son derece elzem olabilir. Ki ne kadar inanırsa inansın düşünen, okuyan ve öğrenen herkesin, kimi zamanlar yatağa lkafaya koyduğunda bir gün öleceğim ve acaba ne olacak, ya tanrı yoksa, ya dinler uydurmaysa, tamamen yok olursak gibi düşüncelere kapıldığına inanıyorum. Bunları ne kadar çabuk kovup, mevcut dünyamıza, içinde bulunduğunuz ana dönerseniz o kadar iyidir.
Herkes istediğine inanmakta özgür ama Tanrı gerçekten yoksa kendini seven, yaşama sevinci olan her insan için bence son derece berbat birşeydir bu, ateistler için bile...