/81f358de5ed32e05f481655d6426e50fe45fa832/53616c7465645f5f4f59900152dca7fdaa538cb722f408ddb7ff05283584b295fa33b8a199df695ff8fecca41606b1394b597a31053240cd800e062fc7930ba649c45b7be8f22ef29680091af2976595968d43fe7082f98996608449df01bf3d9fd26c16e07dead9646e3dbd87b67924.jpg "derdolog")
Gecmiste yaptığınız pişmanlık hissettirse de yine anımsayınca yüzünüzde tebessüm hissettiren bi olay. Bi arkadaşımdan alıntı anlatıyorum. İlk sevgilim sevginin ne oldugunu bilmedigimiz icin üzse de onu sevgi olarak tanimisim ya yani katlanıyorum ama beni yiyip bitiriyor. Her neyse sevgilimle okullarımız yakın ayrıldık hani oldu bir seyler. Ben kafama takmışım. İlla görüşücem. Gittim kapısının önüne sivilim. Çıkış saati güvenliğe dedim benim evrak işlerim var. Halbuki elimde ödev kağıdı var çıktı şeklinde. Güvenlik kağıda baksa yandık. Bilmem ne hoca mı dedi evet o dedim. Tamam geç dedi. Kız arkadaşım servisle gidiyor. Buraya kadar tamam bilin bakalim noldu. Gelmemis okula annesi dogum yapmış. Bu da boyle bi anıdır.