/6f2f2f8b1b76274decd05807aadf052b67a3393f/53616c7465645f5f977ffc3e61c675bf0345028b22496662c232f0abd4405da204138692145003fae5e4d900f8bea08ac95ce90fa43d9c933ff1776494fed9c3ac031481c733422ac9a871a8eda38bbc1ffe81ef44cf2631e83c9d04f0f07735a93795e70450c40f400bbaa8a600be88.jpg "a.l.p.o.l.l.o.n")
Sanırım ilk kez içimi açıcam. Sadece eğer benim gibi durumu olan varsa yalnız olmadığını bilsin diye yazıyorum dert veya çare buluncak bir şey değil bu anlatacağım. Kendimle başlatıp bitirmeye çalıştığım bir şeyler.
Nasıl başlasam bilmiyorum. Kendimde oluşturduğum başka bir ben sanki bana emrediyormuş gibi o zarar veriyor ve o şımartıyor. Üzüldüğümde de teselli eden de o oluyor ağlattığı kadar. Ben yalnız hissedemedim kendimi yalnız olmak için hep soyutladım ama sadece sosyal hayatımı körerttim bak şuanda da engel olmak istiyor ağlayasım geldi lanet ama hayır ağlamıcam. Kesin 1 2 gün sonra bu yazımada kahkaha attıracak ama geçmişteki kendime hep kızıyorum hep kusurlu buluyorum ve hiç bir zaman beğenmiyorum. Özgüvenim yerinde fakat bu çok farklı sanırım. Kendime saygım mı yok anlamıyorum ? Kendi labirentimde kayboldum ve yardım edenede istemeden zarar veriyorum ama biliyorum ki bu labirentin bir çıkışı var ve bir gün çıkıcam.....
....Buna işte olgunluk diyorlar sanırım.
https://youtu.be/pFptt7Cargc
/228ef8749ee85233eaf5c3e7ed5b8e6d537a89ef/53616c7465645f5fa638e814b9275fc128cb6502a9934b3c953e1da7356b38833bf60c316093ceb6923b330f412c80cece335e093a0d05005a56e999baa37bb298bc54fa61c0a390c7db42d58d814ef7a1f2ea4228f30bfe03e5daa1fb20913979ac42213c1f21542889dae43bb37f6f.jpeg)