/eb1147a43eda77171373d4c8bea80bd18b91252d/53616c7465645f5fb4de71b5aeb371d3ea546b5899df57572958ed12bf827d64025726366214d1dca1866b32d990940df607ff3bf3ac87ab03cca02f43bd90943f93280ce0fb906b82dc28e95c0f6c98d110b162a6efc5e8b6486fb6720c0200de9560a268e08bfc0a2210ce6210045b.jpg "badideasensei")
Ve sayılı ergenlik dönemimden bir yılım eksildi. Hiç bir anım yok.
Çok sosyal ya da dışarıda olmayı seven biri değildim ama biliyorum ki artık böyle biri olmayacağım.
Ailem hakkında çok fazla fikir edindim. Gerçek arkadaşlarımın kimler olmadığını öğrendim. Sosyal çevrem değişti ama sokakta görse tanımazlar. Sadece okulda örneğin konuştuklarımdan tanırlar ve bu daha iyi bence. Görünümün ya da tavrım değil fikirlerimin sebep olduğu sosyal ilişkilerimi daha çok seviyorum.
Arkadaşlığın ne olabileceğini anladım.
Bir yıldır okula dahi gidemedim doğru düzgün.
Sonuç: Gülsem mi ağlasam mı kararsızım.