/d6bb827497e6ce3e38919ae41d05e3f3f810bad8/53616c7465645f5f2b004f52ac0b62f9419ce081d6e5303b8c51ad6a577919cd7ce0f171454bc37e5853414c836cb7a1b28fb8a85aab360d8490ca973d6450755f13d7cef3eca51f50f0a8b27da3b0eb26a8346070efe7a7a5b35a0791e93d5af9c506d40a3fc3fcac32eca3b0eb12c0.jpeg "sadisfekshin")
Aslında temelde iki grup var gibi. İlk grup, daha uyumluymuş gibi gözüken menfaatçiler. İkinci grup, daha uyumsuzmuş gibi gözüken bireyseller. Biraz daha açacak olursak, ilk gruptakiler menfaatlerine (maddi olmak zorunda değil) uygun koşulları oluşturmaya çabalayıp, bunu başardıkça ses etmeyen, etliye sütlüye karışmayan modeller. Diğer gruptakiler ise kendi ilkelerine veya isteklerine göre yaşayan, diğerleriyle çok da ilgilenmeyen, bencil veya patavatsızmış gibi gözüken modeller. Tabi bu iki kümenin kesişiminde olan başkalaşımlar da var. Hani hem egolu, hem menfaatçi, hem patavatsız ve bencil modeller. Ve bu iki kümenin dışında kalan tamamen uyumlu, bencil olmayan, kendi işinde gücünde olan insanlar da var. Ama günümüzde ağırlıklı olarak gördüğüm insanlar, bu iki ana kümeden birine dahil. Şimdi durum böyle olduğu için, aynı kümedeki modeller, aynı ipte oynayamıyorlar, oynasalar da kısa vadeli oluyor. Bu yüzden, istisnalar dışında genellikle ilişkiler, ortaklıklar, evlilikler vb. birliktelikler farklı ana kümelerde bulunan insanların taraf olmasıyla oluşuyor. Bu da zaten hayatın bu zor koşullarının da etkisiyle, tahammülsüzlüğe sebep oluyor. Menfaatçi olan taraf, diğerini vicdansızlıkla, sertlikle, bencillikle suçluyor. Patavatsız olanlar da diğerinin zararlı olduğunu düşünüyor ve ilişkiler giderek kötüşelerek bitme noktasına geliyor. Bitiremeyenler her geçen gün daha da tahammülsüzleşiyor.