/eb1147a43eda77171373d4c8bea80bd18b91252d/53616c7465645f5fb4de71b5aeb371d3ea546b5899df57572958ed12bf827d64025726366214d1dca1866b32d990940df607ff3bf3ac87ab03cca02f43bd90943f93280ce0fb906b82dc28e95c0f6c98d110b162a6efc5e8b6486fb6720c0200de9560a268e08bfc0a2210ce6210045b.jpg "badideasensei")
Annem her zaman en yakınım oldu. Babamla ise evde gören baba kız değil birbirine düşman iki kardeş der. Sevgi denen şeyi hiç tatmamış ya da ona göre hak etmiyoruz.
Bu yaz; Babamın yediği haltları evde ilk öğrenen olmuştum kardeşimle. Doğum günüme 2 3 gün vardı ve öğrendiğimde bir düğündeydik dnxdkckddnxnxsd
Anneme gönderdim babamın telefonundan ne varsa o da gördü tabiki.
Masaya döndüğümüzde benden beklemeyeceği için kardeşime soruyordu;
-sen mi gönderdin? Diye.😒
Annem sustu.
Benim şu hayatta örnek aldığım ilk insan sustu. Biliyorum aslında hak verdiğimden değil şu an buna hazır olmadığı için sustu ama halen içimde bir umut var.